Idealne uczucie miłości i szczęścia

Tak jak pożądanie nie ma fizycznej egzystencji, przywiązania i uczucia także nie mają fizycznej egzystencji. Są one po prostu mentalnymi wizerunkami. Budują się, przebywają, łagodzą i umilają umysł. Sama jednak przyjemność osiągnięta dzięki zaspokojeniu pożądania, zależnie od poziomu przywiązania jest zawsze tymczasowa i różniąca się mocą odczucia. To właśnie jest przyczyna naszego niezadowolenia w życiu. Nasze wewnętrzne Ja, pożąda przeżycia idealnego uczucia miłości i szczęścia, Doskonałego, nigdy niekończącego się szczęścia. W rzeczywistości, otrzymujemy krótko trwająca miłość i czasowe szczęście, nigdy całkowicie nie zadowalające nasz umysł.

Umysł jest subtelną manifestacją energii maya i dlatego atrakcja pomiędzy umysłem i obiektami zainteresowania zmysłu jest permanentna. To jest powodem, dlaczego umysł nigdy nie jest w stanie się odwrócić od fizycznych atrakcji i wyobraża sobie, że obiekt jest powodem jego własnej przyjemności. Buduje w sobie uczucie przywiązania, starając się go posiąść i nim cieszyć. Jeżeli umysł osiągnie swój cel, odczuwa chwilową radość, gdy jednak do celu nie dojdzie, odczuje stratę. W każdym z tych przypadków umysł akumuluje napięcie, stres. Używając różnych metod relaksu, umysł jest w stanie dojść do pewnego stopnia spokoju, niemniej jednak podstawowy problem nigdy nie jest rozwiązany. Wewnętrzne Ja żąda dużo, dużo więcej. Nasze Ego pożąda szczęścia, które kompletnie zaspokoi serce i dusze, szczęście, które wypełni nas ekstremalną miłością.

Jednocześnie, całkowicie osobno od fizycznej ekspansji (świat i maya), istnieje inny wymiar, jest nim Duchowa-Miłość. Jest ona całkowicie Duchowa i jest wszechobecna. Nie może być jednak dostrzeżona i odczuwana przy pomocy fizycznych zmysłów i przez sam umysł. Nie jest ona w stanie być zobaczona nawet przy pomocy najwyższych poziomów transcendentalnej yogi. Wysokie transcendentalne przeżycia są jedynie czystą percepcją wewnętrznych psyche zmysłów, a nie Duchowego wymiaru.

Każda osoba ma dwa rodzaje zmysłów, fizyczny i psyche. W codziennym życiu, kiedy fizyczne zmysły są w kontakcie z fizycznymi obiektami, psyche zmysły (będące zaraz powyżej zmysłów fizycznych), przenoszą tę wiadomość umysłowi. W ten to właśnie sposób umysł dostrzega fizyczny świat. Sama akcja przekazania wiedzy jest natychmiastowa. Podczas snu natomiast, fizyczne zmysły nie reagują, a zatrudnione są tylko zmysły psyche. W wyższych transcendentalnych stadiach, wybudowane są możliwości postrzegania poprzez psyche zmysły, jednak pole postrzegania i metody w dalszym ciągu są częścią mayi. Nie są Duchowe. Umysł fizyczny (mayi) jest używany w obu; materialnych i transcendentalnych percepcjach. W transcendentalnym przypadku, progres psyche jest bardziej subtelny i pole percepcji umysłu jest szersze, niemniej jednak substancja umysłu pozostaje ta sama. Zawsze należy do mayi. Istnieje widzialna różnica między poziomami umysłu, lecz sama substancja jest niezmienna. Podobnie jak ruda żelaza i stal, obie są tylko „ferrum” występujące w innych formach. Wymiar Duchowej energi, mimo, że jest wszechobecny, istnieje całkowicie oddzielnie od fizycznego pola, mayi i czasu. Jest to Najwyższa Duchowa energia posiadająca w sobie cały Duchowy fenomen. Jest to Najwyższe Duchowe Piękno, będące Mocą Miłości. To piękno i błogość jest przeżywane i gloryfikowane przez oświecone Dusze i Duchowe Osobowości.