Jagadguru Shree Kripaluji Maharaj

Pojawienie się Shree Kripaluji Maharaj

Duchowy podmuch przeniknął cały brahmand (Boży Świat) w noc Sharat Poornima, w październiku 1922 roku, kiedy Jagadguru Shree Kripalu Ji Maharaj pojawił się w wiosce Mangarh (kolo Allahabad, Indie) w jednej z najbardziej respektowanych rodzin brahman. Od pierwszego dnia oczarowywał On serca każdej osoby przebywającej przy nim przez swój słodki uśmiech i przyciągający, pogodny wygląd. Sharat Poornima jest to słynna noc w październiku, przy pełni księżyca. Shree Raseshwari Radha Rani objawiła prawdziwą Łaskę Vrindaban w tę noc około 5000 lat temu, Łaskę która zwabiła serce Boga Sivy. Kripalu Ji Maharaj jest w zdrobnieniu przez swoich devotees (uczniów, oddanych) nazywany Maharajji. Od Jego dzieciństwa otocznie zauważało Jego nadzwyczajne zdolności. Zgodnie z tradycją, starszyzna rodzinna ożeniła Go w bardzo młodym wieku. Kiedy Shree Maharajji miał 14 lat udał się do Indore, żeby studiować literaturę w Sanskrycie. Ku zdumieniu nauczycieli w przeciągu dwóch lat opanował wszystkie pisma święte.

Całkowite zatracenie się w absolutnej Duchowej miłości

W wieku około 16 lat, Shree Maharajji objawił swoją oryginalną Duchową Naturę. W tym czasie, każdy mógł w Nim zobaczyć prawdziwą formę miłości Radha-Kryszny, objawiającą się w jej pełnej uroku najwyższej ekstazie błogiej emocji. Absolutnie w niej zaabsorbowany, Shree Maharajji udał się do Chitrakoot, a potem do Sharbhang, rozdając Łaskę wyczekującym duszom.
W tym samym stanie Duchowego-zatracenia-świadomości, Shree Maharajji przemieszczał się do Mahoba, a później do Jhansi. Ludzie z tego świata nie mogli zobaczyć Duchowego charakteru ciała Maharajji, lecz widzieli fizyczną Jego ekspresję. Pobożni ludzie, którzy spotkali Shree Maharajji, byli zdumieni widząc Go w Bhao (stan przeżywania duchowych błogich emocji) i czuli sie zaszczyceni mogąc zaprosić Go do swoich domów. W ten sposób Shree Maharajji miał do dyspozycji kilka domów, gdzie mógł się zatrzymać, czasami na kilka godzin, czasami na dzień lub dwa, będąc przez cały czas, 24 godziny na dobę, w stanie Bhao. Dzień lub noc nie robiły dla Niego żadnej różnicy. W tym czasie ludzie nazywali Go Paramhansji, ponieważ zawsze był w kompletnym zatraceniu w miłości do Radha – Kryszny. Shree Maharajji pozostawał w tym stanie przez około dwa lata.

Około 1940 roku Shree Maharajji znalazł się we Vrindaban. W trakcie wymawiania „Kryszna, Kryszna” zaczynał tracić przytomność, tańczył w ekstazie i śmiał się głośno z radości w pełnym zachwytu podnieceniu. Jego obecność we Vrindaban pobudziła serca devotees, którzy go zobaczyli. Wiadomości o Shree Maharajji rozeszły się po okolicy i kilkoro devotees o sercach pełnych tęsknoty (pragnących przeżyc Duchowa Miłość) przybyło z Mathura i zaprosiło Go do swoich domów. Shree Maharajji zdecydował, że nastąpił właściwy moment, żeby przedstawić duszom tego świata prawdziwy Braj ras. To co Radha Rani i Shree Kryszna dali duszom około 5000 lat temu i co okolo 500 lat temu rozdawał Pan Czajtania Mahaprabhu (Pan Czajtania)– ten sam nektar miłości Kryszny. Będąc stale zatraconym w Radha Bhao, było Mu niezmiernie trudno nawiązać kontakt z ludźmi. Dlatego, dla dobra dusz, Shree Maharajji częściowo wyciszył Swój stan Bhao i zdecydował się objawić Łaskę Radhy-Kryszny wszystkim ludziom poprzez regularne satsang, które głównie składały sie z chanting (naturalna metoda miłosnego łączenia się z Radha-Kryszna przy pomocy śpiewu, wymawiając Ich imiona, Duchowe zalety i cechy). Shree Maharajji zaczął prowadzić satsang w domach devotees w Mathura, później w Agra i Allahabad, a następnie i w innych miejscach.

Objawienie Duchowych pism i przyjęcie tytułu Najwyższego Jagadguru naszego czasu

Na prośbę devotees, w 1955 roku Shree Maharajji opisał duchową filozofię miłości Kryszny w „Prem Ras Siddhant”. Cała książka została podyktowana jednemu z devotee, wliczając liczne cytaty w sanskrycie ze świętych pism (chociaż sam Maharajji nigdy tych pism nie czytał). Devotee ten był niezmiernie zdziwiony wszechwiedzą Shree Maharajji na temat pism świętych.

W październiku 1955 Shree Maharajji zorganizował religijny zjazd w Chirakoot, na którym pojawili sie najwyżsi duchowi przywódcy Indii. Mahamahopadhyay Giridhar Sharma, prezydent Kashi Vidvat Parishad także tam obecny był poruszony Duchową dostojnością Shree Maharajji i Jego Duchową wiedzą na temat pism Bhartiya. Następny zjazd został zorganizowany w 1956 roku w Kanpur. Tam także zjawili sie wybitni duchowi przywódcy, między innymi Shree Raj Narain, Shat Shastree, który był sekretarzem Kashi Vidvat Parishad, a zarazem wybitnie wykształconą osobą i popularnym nauczycielem w Varanasi. Także on był zaskoczony nieporównywalną wiedzą Shree Maharajji. Kiedy wrócił do domu, zaprosił w imieniu Kashi Vidvat Parishad Shree Maharajji do Varanasi z prośbą by obdarzył Łaską uczonych i uczniów poprzez danie wykładu.
Tak wiec Shree Maharaji pojechał do Kashi w 1957 roku. Jego wykłady trwały 7 dni. Zgromadzili się prawie wszyscy uczeni z Varanasi, a także wielu znanych uczonych z innych prowincji Indii. Oni nigdy wcześniej nie widzieli takiej Duchowej osobowości; Shree Maharajji był nie tylko doskonale obeznany w cytatach ze wszystkich świętych pism (Vedas, Upnishads, Sutras, Upvedas, Vedangas, Darshan Shastras, Puranas, Itihas, filozofiach Jagadgurus i pismach rasik Swiętych etc) ale był zarazem bardzo pokorny, życzliwy i ciągle zaabsorbowany w Radha-Kryszna Bhao, co też promieniowało od jego osobowości. Uczeni pandits z Kashi Vidvat Parishad jako pierwsi oddali hołd Shree Maharajji dekorując i obsypując Go kwiatami i wychwalając swoje szczęście, które pozwoliło im uczcić Shree Maharajji jako Najwyższego Jagadguru tego czasu. Shree Maharajji jest piątym autentycznym Jagadguru ostatnich 5000 lat. Przed Nim było tylko czterech autentycznych Jagadgurus: Jagadguru Nimbarkacharya (600 lat p.n.e.), Jagadguru Shankaracharya (509-477 p.n.e.), Jagadguru Ramanujacharya (1017-1137 n.e.) oraz Jagadguru Madhvacharya (XIII wiek n.e.).

Jego nieskończona Łaska dla dusz

Od wczesnego ranka aż do momentu pójścia spać, Shree Maharajji jest pomiędzy swoimi devotees obsypując ich na wiele sposobów nektarem miłości Kryszny. Czasami żartobliwie rozmawia z devotees, czasami daje swój darshan, czasami przechadza się pomiędzy devootees w trakcie satsang, dając im uczucie bliskości, czasami przedstawia jakąś nowy tekst do chanting, czasami daje nabożny wykład i tak dalej. W pobliżu Shree Maharajji zawsze odbywa się chanting imion, cech oraz leela Radha – Kryszny.

Shree Maharajji głównie pozostaje w swoich ashrams w Mangarh, Barsana oraz Vrindaban. Tysiące ludzi przyjeżdża tam, żeby móc mieć darsham Shree Maharajji i żeby wziąć udział w zachwycających programach chanting i w obchodach Holi, Guru Poornima, Janmashtmi, Radha Ashtmi, Sharat Poornima i Divali etc. W 2005 roku Shree Maharajji udał się po raz pierwszy do Ameryki, żeby i tam dać możliwość devotees przebywania z Nim i jego darsham. W 2007 spędził ponownie kilka miesięcy w Ameryce.